Մենք ամեն տարի ես, մայրս ու քույրս զատիկը նշում ենք տիկին Ֆրիդաենց տանը, (Տիգրան Հայրապետյանի մայրը): Նա միշտ մեր գալուղ առաջ ամեն մ ուտեստի տեսակը պատրաստում է
ինքնիրեն մեն-մենակ: Մենք հաճույքով ենք գնում
նրա տուն: Այս տարվա տիկին Ֆրիդայի ածիկը խառնված էր, Ես այն տեսա ու ասեցի.
-Մի
ես ածիկին նայեք, լռիվ մեր խառը բնավորությունն ա:
Ծիծաղացինք:
Բոլորը
նստեցին սեղանի շուրջ, իսկ ես դեռ չնստած արդեն Զատկի կարմիր ձվերի ու ածիկի հետ ֆոտոսեսյա
էի անում:
Վերջապես
նստեցի սեղանի մոտ, եւ ՀԱՆԿԱՐԾ, տիկին Ֆրիդան ափսեիս մեջ լցրեծ չամչով փլավը: Չտեսված
բան ես երկու աման կերա, անքան համոր էր:
Սկսվեց ձվակռիվը, Ես այս անգամ բոլորին ձվիս քթով ճաքացրեցի
մյուսներին, եւ հախտեցի: Այդպես կերած մարսված սկսեցինք զրուցել:
Քանի,
որ մեր ընտանիքը աշխարով մեկ ցրված հարազտներ ունի, այդ օրը լավ առիթ է որպեսզի նրանց
շնորհավորենք եւ զրուցենք:
Այդպես
վերջացավ մեր շատ հետաքրքիր Զատիկը:
